جمعیت و بحران آلودگی هوا

مسئله محیط زیست از قدیم الایام وجود داشته ولی در حال حاضر شدت بیشتری یافته و مشکلاتی را به بار آورده است. با این همه، تا یک قرن قبل از این اقدامات مشکل زا چندان زیاد نبود که موجب برهم زدن نظام طبیعی محیط زیست شود. دگرگونی­ های آکولوژیک هنگامی فزونی یافت که بر تعداد جمعیت آدمی تمرکز وی در نقاط محدود افزوده شد و میزان تقاضای سرانه و در نتیجه نیاز بیشتر اجتماعات انسانی به منابع طبیعی افزایش یافت. با پیدایش و توسعه صنعت و سپس بروز انقلاب صنعتی از سال 1760 میلادی و تولید فرآورده­ های مختلف، کیفیت زندگی بشر به نحو بی­ سابقه­ ای بهبود یافت و انسان در راه یک زندگی بهتر و مرفه­ تر گام نهاد. انقلاب در صنعت و مصرف سبب پیدایش تدریجی مسائل و مشکلات محیطی شد که منشاء این مسائل و بحران­ ها، کاهش روزافزون منابع طبیعی اعم از منابع تجدید شونده و منابع تجدیدناپذیر و ایجاد انواع آلودگی ­ها در محیط است. به طوری که تقاضای سرانه افراد کره زمین خیلی بیشتر از رشد تولید منابع طبیعی است و با پیشرفت مداوم انسان و تفوق او بر طبیعت، میزان دخل و تصرف­ ها در منابع طبیعی زیاد شده است، تا جایی که امروزه اصطلاح «بحران» جایگزین مسئله زیست محیطی شده است. در کل می ­توان سه عامل عمده را در کمبود و یا کاهش منابع طبیعی به شرح زیر مؤثر دانست. 1)  افزایش و رشد سریع جمعیت؛ 2) کاهش اراضی قابل کشت، جنگل­ ها، مراتع و چراگاه ­ها؛ 3) استفاده بی­ رویه از تحولات تکنولوژی جدید و عدم موفقیت برخی از آنها به جهت تهدید منابع طبیعی. از بین عوامل فوق افزایش و رشد سریع و شتابان جمعیت و توزیع نامتناسب آن برپهنه خاکی کره زمین مهمتر به نظر می­ رسد. چرا که دو عامل بعدی، معلول جمعیت و افزایش سریع آن در جهت پاسخگویی به نیازهای اساسی و غیر اساسی انسان­ های در حال ازدیاد، به ویژه در برخی از مناطق جهان می ­باشد. به همین خاطر یکی از چاره چویی های کاهش بحران محیط زیست، کنترل جمعیت است. با توجه به طیف وسیع آلودگی­ ها که ناشی از برهم خوردن تعادل محیط زیست است اعم از آلودگی هوا، آلودگی آب، آلودگی صوتی و آلودگی خاک، در این بحث تنها به بررسی رشد و افزایش جمعیت در جهان و ایران و بحران آلودگی هوا پرداخته می­ شود.